We hebben voor onze kinderen een warm nest gebouwd. En namen dan ook graag aan dat zij gelukkig waren. Tot op 7 januari 2015 onze zoon Benoit zich van het leven benam. Geheel onverwacht. Wij hadden niks zien aankomen, want Benoit leek alles te hebben om het in het leven te maken.
We worstelen dan ook hard met de waarom-vraag. Maar we willen ook onze zoektocht ombuigen naar een maatschappelijk project dat mensen als Benoit en hun naasten helpt. Er zijn weliswaar al veel waardevolle initiatieven rond suïcidepreventie, maar we menen dat er nog hiaten zijn. En die willen we invullen.
We willen het taboe doorbreken dat zelfdoding nog altijd is en suïcide bespreekbaar maken. Niet alleen voor mensen met suïcidale gedachten, maar ook voor al wie hen omringt. Voor ieder van ons dus.
We hopen dat we ooit het moment bereiken waarop niemand nog doet wat Benoit heeft gedaan; dat zelfdoding zo bespreekbaar wordt en dat wie een suïcidepoging onderneemt, zo goed opgevangen wordt dat niemand zich nog van het leven beneemt.
Christine Bakker en Jean-Louis Coppers, ouders van Benoit
Sinds 1950 is het aantal zelfdodingen met 60% gestegen. Binnen Europa zijn we na Finland koploper inzake zelfdoding. Bij jongeren halen we de 12 de plaats op de wereldranglijst en zelfs de 7 de plaats bij meisjes.
Zelfdoding is een erg complex probleem. Zeker bij jongeren. Biologische en psychologische oorzaken kunnen aan de basis liggen, alsook maatschappelijke en sociale stressoren.
Zelfdoding hangt ook samen met de neiging om weinig te praten over psychische moeilijkheden. Het taboe rond psychisch lijden is immers groot. Nochtans is praten juist het belangrijkste middel om te komen tot een oplossing. De problemen kan men immers niet alleen oplossen. Door te praten en gehoord te worden, valt er vaak al een last van de schouders. Maar onze maatschappij is op vandaag blijkbaar daar niet klaar voor.
Wij willen het aantal zelfdodingen aanzienlijk terugdringen. Concreet willen we het huidige, trieste cijfer van 18,7 per 100.000 inwoners (Eurostat 2012) te herleiden tot lager dan de resultaten van de EU-28 (11,9 per 100.000) en zelfs van gegevens van Nederland (10,7 per 100.000). De vzw stelt vast dat er reeds veel lovenswaardige initiatieven en preventie acties zijn maar dat ze zich vrijwel allemaal concentreren op depressie. Daarom concentreren wij ons op suïcide bij jongeren. M.a.w. we willen een stap verder gaan dan de andere initiatieven. Vooreerst door het taboe te doorbreken dat zelfdoding nog altijd is en door suïcide bespreekbaar te maken. Niet alleen voor mensen met suïcidale gedachten, maar ook voor al wie hen omringt. Hierin kadert een awareness campagne die de hele maatschappij aanbelangt.
Bovendien willen we betere opvangmogelijkheden creëren voor mensen die een zelfdodingspoging ondernemen. Vandaag worden zij en hun naasten niet of nauwelijks begeleid. De kans is dan ook groot dat zij het opnieuw proberen. Het is cruciaal dat hier aan gewerkt wordt.
Onderzoek wijst uit dat Vlaanderen zeer laag scoort op vlak van emotionele expressievaardigheid. De sensibiliseringscampagne zal middels media-acties, getuigenissen, een themaweek, preventieprogramma’s... ertoe bijdragen mensen bewust te maken van het taboe dat heerst in onze maatschappij rond zelfdoding.
Eveneens zullen diverse acties opgezet worden om fondsen in te zamelen. Met die fondsen zullen er andere sensibiliseringsmiddelen uitgewerkt worden zoals educatieve pakketten voor scholen, jeugdbewegingen en vormingsinitiatieven. Tevens zullen de fondsen gebruikt worden om professionele begeleiding van suïcidepogers financieel te ondersteunen. Mensen zullen worden aangespoord om geld te storten of om zelf benefietacties op te zetten.
Wij hebben de steun gekregen van minister Jo Vandeurzen - Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin - en zijn kabinet. Met ons initiatief helpen we mee aan de uitvoering van het Vlaams Actieplan Suïcidepreventie
( www.zorg-en-gezondheid.be ). Hierin worden we gesteund door de kennis en ervaring van het Vlaams Expertisecentrum Suïcidepreventie ( www.vlesp.be ). VLESP is een samenwerkingsverband tussen de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek van de Universiteit Gent (EZO) en het Centrum ter Preventie van Zelfdoding (CPZ) met ondermeer als verantwoordelijken: Prof. Dr. G. Portzky (coördinator), Prof. Dr. C. van Heeringen en wetenschappelijk medewerker Eva Dumon.
Tevens is er overleg met andere organisaties.
Daarnaast danken we onze sponsors die meewerken aan onze campagnes, hier onderaan vermeld.
We danken Barabara Sarafian die het meterschap van “Hey Hoe Gaat Het” op zich heeft genomen.
Barabara is bekend van de reeks “Alles kan beter” (1998), “8½ Women” van Peter Greenaway (1999), “CQ” van Roman Coppola (2001). Voor haar rol in de film “Aanrijding in Moscou” kreeg ze tijdens het filmfestival van Minsk de prijs voor Beste Actrice. In 2015 won ze de Vlaamse televisiester voor haar vertolking in "In Vlaamse velden".
Barbara voelt zich betrokken bij de problematiek van jongeren en zelfdoding. Onder meer in de film “Vincent” komt het thema aan bod: haar 17 jarige zoon wil zelfmoord plegen als protest tegen de opwarming van de aarde. Op het Filmfestival van Locarno kreeg ze hiervoor in 2016 de Boccalino d'Oro voor Beste Actrice.